podzbiorem zbioru
Encyklopedia PWN
mat. dla danej funkcji różniczkowalnej f: M → N, gdzie M i N są rozmaitościami różniczkowalnymi wymiaru (odpowiednio) m i n, punkt p ∈ M o tej własności, że różniczka funkcji f w p, tzn. przekształcenie liniowe przestrzeni stycznych df: TpM → Tf(p)N, ma rząd mniejszy niż n (równoważnie: nie jest „na” przestrzeń styczną Tf(p)N);
mat. liczby postaci z = a + bi, gdzie a oraz b są liczbami rzeczywistymi, nazywanymi odpowiednio częścią rzeczywistą oraz częścią urojoną z, oznaczanymi a = Re z, b = Im z, a i — jednostką urojoną, tzn. liczbą, która ma własność i2 = 
;
;
mat. podzbiór zbioru zdarzeń elementarnych Ω, należący do rodziny A podzbiorów, spełniających warunki: 1) Ω ∈ A, 2) jeżeli jakiś zbiór należy do A, to jego dopełnienie należy do A, 3) przeliczalna suma zbiorów należących do A też należy do A (σ-ciało podzbiorów Ω);
mat. teoria uogólniająca metody badania funkcji jednej zmiennej rzeczywistej na szeroką klasę obiektów mat., takich jak: przekształcenia gładkie, pola wektorowe, hiperpowierzchnie.
mat. podzbiór zbioru zdarzeń elementarnych Ω, należący do rodziny A podzbiorów, spełniających warunki: 1) Ω ∈ A, 2) jeżeli jakiś zbiór należy do A, to jego dopełnienie należy do A, 3) przeliczalna suma zbiorów należących do A też należy do A (σ-ciało podzbiorów Ω);
log. zbiór tez, w którym wyróżnia się 2 podzbiory: aksjomaty oraz twierdzenia.
